De filosoof Byung-Chul Han beschrijft in zijn essay: “De vermoeide samenleving” hoe we op dit punt zijn gekomen. In de vorige eeuw is onze houding ten opzichte van werk veranderd. Vroeger bepaalde de baas wat we moesten doen, daarna gingen we naar huis om te rusten. Werk was puur een inkomstenbron. We leefden voornamelijk in de “commandomaatschappij’. Nu leven we in de “prestatiemaatschappij” en leggen we onszelf het werk op en zijn we er nooit klaar mee.

We zijn de ondernemer geworden van onze ik, schrijft Han. En dus voelen we altijd de druk om nog beter te presteren. In ons privéleven staan we bloot aan torenhoge verwachtingen. Gezond en lekker eten op tafel zetten, veel sporten, de juiste series kijken, vrijwilligerswerk doen of mantelzorg verlenen, je netwerk vergroten en veel reizen. Het behalen van succes heeft weinig invloed op ons geluksgevoel. We krijgen een korte kick en daarna willen we meer. We kijken naar wat morgen beter kan zonder van vandaag te genieten. Combineer de vermoeidheid van het harde werken met de lege belofte van succes en het gevolg is dat je vastloopt, een burn-out krijgt.

Wanneer je signalen ervaart uit je gedachten, gevoelens of lichaam zoek je vaak de oorzaak buiten jezelf waardoor je niet tot herstel komt. Je ervaart klachten die soms jaren aanhouden. Wij leren je om sturing te geven aan je eigen leven waardoor je in staat bent het evenwicht te herstellen en te behouden.